مسئولیت سنگین منتخبان ملت

حمیدرضا مقدم فر

رخداد بسیار مهم حضور و مشارکت مردم در انتخابات ۱۱اسفند در شرایطی اتفاق افتاد که دشمن برای ناامید کردن مردم هزینه‌های زیادی را صرف کرد، اما ناکام ماند. همین مساله انتظار فراوانی را درمیان جامعه ایجاد می‌کند و ازسویی دیگر مسئولیت سنگینی را متوجه برگزیدگان و منتخبان مردم می‌کند.

نمایندگانی که به خانه ملت راه پیدا کردند طبعا باید مسئولانه اقدام کنند، اما رایی که مردم در روز ۱۱ اسفند به صندوق‌ها ریختند بیش از گذشته این مسئولیت را سنگین می‌کند. از این رو منتخبان ملت در این دوره از فعالیت مجلس شورای اسلامی باید شرایطی را در خودشان ایجاد کنند تا همه دغدغه‌های آن‌ها معطوف به حل مسائل و مشکلات مردم باشد. ما امروز با معضلاتی مثل موضوع معیشت و اقتصاد مواجه هستیم و در چنین وضعیتی انتظار این است که مسئولان با تلاش و کوشش خود بتوانند پاسخ این اقبال مردمی را بدهند. نمایندگان باید لزوما از اقشاری باشند که مشکلات و معضلات جامعه را درک کنند. این همان موضوعی است که امام راحل در وصیتنامه سیاسی و الهی خودشان به آن تاکید کردند و به این نکته اشاره داشتند که مسئولان باید از قشر متوسط و پایین جامعه باشند تا درد مردم را بفهمند و برای آن چاره اندیشی کنند. طبعا انتظار این است که نمایندگانی که در مجلس حضور پیدا می‌کنند تمامی تلاش‌شان را مصروف شناسایی مشکلات و معضلات جامعه و آسیب‌ها و چالش‌های اقتصادی و اجتماعی در جامعه کنند و بدانند اقشار مردم به‌ویژه طبقات فرودست جامعه چه مشکلاتی دارند. علاوه بر این نمایندگان مجلس مسئولیت مهمی هم در عرصه سیاسی دارند. آن‌ها باید با درک درست شرایط دشمن شناس باشند. از این جهت که تمام تلاش دشمنان و معاندان آن است که وضعیت داخلی کشور را از انسجام و اتحاد ملی تهی کند و البته برای پیشبرد اهدافش هم برنامه‌های متعددی از جمله اعمال تحریم‌هایی که به قول اوباما و ترامپ، فلج کننده است، دارد. طبعا یکی از شیوه‌های ایستادگی مقابل چنین تهدیداتی شناخت کامل تکنیک‌ها و ترفند‌های دشمنان است. در کنار همه این موارد باید به این نکته در خصوص تحلیل انتخابات ۱۱اسفند نیز توجه کرد که در کنار تمام فهرست‌های متعددی که جریان‌ها و گروه‌های مختلف ارائه دادند انتخاب مردم نه بر مبنای رای دادن برای لیست بلکه مبتنی بر شناخت و آگاهی بود. پیام مردم در انتخاب افراد کاملا روشن بود. برخی از نامزد‌ها شعار‌ها و وعده‌های ضد فساد داشتند و به همین خاطر مورد توجه مردم قرار گرفتند. این رویکرد نشان می‌دهد که رای مردم جریانی و حزبی نبود و انتظار هم این است که نمایندگان درک کنند که جامعه رای سیاسی نداده بلکه کاملا هوشمندانه براساس شعار‌ها و معیار‌های نامزد‌ها آرای خود را به صندوق‌ها ریختند. نامزد‌هایی که فریاد مقابله با فساد را سر دادند باید به این نکته توجه کنند که وعده‌ها و شعار‌ها ازحافظه مردم خارج نمی‌شود؛ بنابراین مجلس دوازدهم بیش از رفتار‌های سیاسی باید به مشکلات مردم توجه نشان دهد. رقابت‌های سیاسی صرفا مربوط به زمان انتخابات است واکنون باید دربرابر دشمن صف آرایی کرد ونباید با جدل‌های سیاسی فرصت‌ها را برای حل مشکلات مردم و رویارویی با معاندان سوزاند.

وضعیت استثنایی فلسطین

صلاح الدین خدیو

خیابان مقابل سفارت اسرائیل در واشنگتن، شاهد یک رخداد تکان دهنده بود. آرون بوشنل افسر نیروی هوایی آمریکا در اعتراض به جنگ غزه خودسوزی کرد و جان باخت.بوشنل در میان شعله های بی امان آتش فریاد می زد: فلسطین را آزاد کنید! ۱۸ سال قبل صدام حسین رهبر سابق عراق نیز در پای چوبه دار فریاد زنده باد فلسطین سر داد!به زحمت می توان میان دیکتاتوری خون ریز که مردم خودش را سلاخی کرد و افسری شرافتمند، شباهتی غیر از استثنایی بودن وضعیت فلسطین و اشغالگری اسرائیل یافت. اسرائیل یک دولت استثنایی است، نه فقط بخاطر ناسیونالیسم قوم محور و پیوند پیچیده آن با مذهب و آپارتاید ویژه آن بلکه بدین دلیل که دولتی فوق امنیتی است. به تعبیر آگامبن، دولتی که نخستین مشغله آن امنیت باشد و امنیت به سرچشمه اصلی مشروعیت آن بدل شود، موجودی شکننده خواهد بود. چنین دولتی در برابر تروریسم آسیب پذیر است و در نهایت خود هم به تروریست تبدیل می شود.

آگامبن راست می گوید: اسرائیل این مخلوق جهان پسا هولوکاست، هم شکننده و آسیب پذیر است و هم تروریست. مشکل بزرگ تر اما آمریکاست. حاکم جهان که واضع و مجری قانون بین المللی است، به اسرائیل که می رسد، قانون را تعلیق و عملا تن به برقراری وضعیت اضطراری/استثنایی
می دهد. فریادهای سرهنگ بوشنل در میان شعله های سوزان آتش، اعتراض به این وضعیت استثنایی و تعلیق حقوق بین الملل درباره اسرائیل است.

وقتی حاکم به عنوان واضع و وارث اصلی قانون  به صورت مداوم آن را به بهانه وضعیت اضطراری تعلیق می کند، پایه های مشروعیت و وجاهت حاکمیت قانون تضعیف می شود. وتوهای اخیر آمریکا در شورای امنیت علیه آتش بس در غزه، شمایلی از این وضعیت استثنایی را به نمایش می گذارد.

شاید بتوان در فواصل بسیار یک یا دو بار از حکم حکومتی استفاده کرد ولی بکار بردن مکرر آن، معنایی جز استهلاک رژیم قانون نخواهد داشت. صهیونیسم یک اندیشه ناسیونالیستی دمساز با اروپای شرقی قرن نوزده و نیمه قرن بیست است.

جایی که برخلاف بخش غربی قاره، که ابتدا دولت پدید آمد و سپس ملت از مجموع ساکنان و خرده فرهنگ ها و اتنیک ها تکوین یافت، ابتدا قوم بود و سپس دولتی که می بایست نماینده و نگهبان آن باشد.

به سخن دیگر منهای مساله اشغال گری هم، اسرائیل یک لیبرال دمکراسی نیست و نمی تواند باشد. فلسفه وجودی اسرائیل به عنوان میهن یهودی و وطن خود بخودی تمام کسانی که نسب از مادری یهودی می برند، ارتباطی تنگاتنگ با دیگری فلسطینی دارد. به جرات می توان گفت جنگ غزه و نسل کشی آنلاین فلسطینی ها، چکیده ای جامع از ۷۵ سال گذشته و کارگاهی فکری درباره اندیشه بنیادین دولت یهود است. اگر از تخریب تعمدی بیمارستان های غزه و زیرساخت های حیاتی آن مایوس و متعجب می شوید، احتمالا با نقش کانونی مکان کشیو خانه کشی در اشغال سرزمین های فلسطینی در هفت دهه گذشته آشنا نیستید!

پیروزی و سالاری مردم